Hinz Jan (1842–1902), architekt, budowniczy. Ur. w Warszawie, był synem majstra stolarskiego, Krystiana. Szkołę realną ukończył w Warszawie, naukę rysunku pobierał u J. Kurelli i C. Dylczyńskiego. Następnie wyjechał H. do Wrocławia do szkoły przygotowawczej do berlińskiej Akademii Sztuk i Rzemiosł. Po powrocie z Wrocławia uczęszczał przez dwa lata do warszawskiej Szkoły Głównej; jednocześnie rozpoczął praktykę budowlaną u P. Frydrycha, a później u J. Heuricha (ojca). Pierwszą pracą H-a była budowa oranżerii i zabudowań gospodarczych w Strugach dla L. Kronenberga, wg projektu J. Heuricha. W r. 1870 H. wyjechał na dalsze studia do Monachium, gdzie wstąpił na Wydział Budowlany tamtejszej politechniki. Po trzech latach studiów otrzymał pierwszą nagrodę naznaczoną przez Wydział Budowlany. Wyjechał do Gries pod Bozen (płd. Tyrol), budował tu willę według projektu Neureuthera. Po powrocie do Monachium mianowany został asystentem budownictwa w Szkole Politechnicznej. Niemal trzy lata był asystentem prof. Neureuthera, a następnie prof. Grottgetreu’a. W r. 1875 jako asystent monachijskiej politechniki wyjechał do Petersburga, gdzie otrzymał stopień budowniczego trzeciej klasy za projekt konkursowy muzeum wojennego. W r. 1879 powrócił do Warszawy i rozpoczął praktykę budowlaną. W l. 1880–1 był budowniczym kolei warszawsko-wiedeńskiej. W l. 1887–93 kierował kursami rysunków konstrukcji murarskich w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Zmarł 22 VIII 1902 r. w Warszawie.
H. projektował szereg domów mieszkalnych w Warszawie, m. in. dom przy ul. Jerozolimskiej nr 16 (zburzony), szkołę mechaniczno-techniczną H. Wawelberga i S. Rotwanda przy ul. Mokotowskiej (przebudowana), dom przy ul. Nowogrodzkiej nr 20 (odbudowany). Projektował także wnętrze kościoła w Ciechocinku, kościół parafialny w Kuczynie pod Ciechanowem, kościół parafialny w Markach pod Warszawą, a także wykonał projekt powiększenia kościoła Św. Aleksandra w Warszawie.
H. zajmował się również dziedziną teorii budownictwa i architektury. Rozprawy z tego zakresu publikował przeważnie w „Przeglądzie Technicznym” w l. 1881–1902, np. Plany domów mieszkalnych warszawskich i zagranicznych (1881, 1882), Domy mieszkalne dla rzemieślników (1882), O budowie teatrów (1882), Łaźnie ludowe (1883), Nowy teatr miejski w Berlinie (1883). H. rozpoczął także wydawanie „Szkiców architektonicznych krajowych dzieł sztuki”, które miały na celu opracowywanie polskich zabytków architektury. Wydawnictwo to wychodziło w zeszytach w l. 1886–9, lecz z powodów finansowych zostało przerwane. W pierwszym i jedynym tomie „Szkiców” H. pomieścił swoje rozprawy: Pałac Cesarski zwany Łazienki królewskie w Warszawie (z. 2), Kościół parafialny Św. Jana w Warszawie (z. 3), Zamek w Janowcu, Spichrze i kościoły w Kazimierzu n. Wisłą, Kościół w Starym Korczynie n. Wisłą (z. 4), Kościół parafialny Św. Michała w Łomży, Kościół parafialny w Lubaniu (z. 8) i in.
Enc. Org. (1898–1904); W. Enc. Ilustr.; Łoza, Architekci; Thieme–Becker, Lexikon d. Künstler; – „Biesiada Liter.” 1902 nr 35; „Kur. Warsz.” 1902 nr 232; „Przegl. Techn.” 1881 nr 13, 14, 1882 nr 15, 16, 1883 nr 17, 18, 1897 nr 35, 1901, 1902 nr 28, 35 (nekrolog); „Wędrowiec” 1872 s. 142, 1874 s. 399, 1875 s. 414; „Ziarno” 1902 nr 5.
Róża Jodłowska